Suskunca Gittim - Mehmet Alagöz

Sana bir ben veremem, benliğim sende kaldı.
Sana bir hayat veremem onu gamzen aldı.
Sana kendimi de veremem ki içinde kalbin benden çaldı.
Sana vereceğim mavi kalmadı onları sarı saçlarının değdiği aydınlıkta kaldı.
Peki diyeceksen ya aramızda olanlar,
Güzel bir güne uyanmaktı, ölümüne bir uykudan
Bir vahada su bulmaktı, senden bir seda duymak.
Aşk deryasında soluk almaktı, sevginde huzuru yaşamak.
Ve geceme aydınlıktı, yüzünde hatıralara bakmak.
Onlar bir masaldı, yaşamadan son arayan.
Şimdi sen hatırlarsın.
Hani sende unuttuğum boncuklar vardı.
Seni nazarlardan korusun diye verdiğim.
__Verdiğine pişman mısın diye sorduğun?
__Hayır değilim ama nazarına geldim zamanın.
Bende aşkın kaldı.
SEVDAN
Oluğundan sevgin akan
Ve gözlerinin yeşili, bakışları nurum olan,
Seni sevmek tuzlu kahve içmektir
Tadı yalnız benim damağım da kalan.
Seni sevmek Akhilleus (Aşil) olmaktır,
Dev korkulara meydan okuyan.
Bende kalanlarsa;
Yolu çıkmaz sokaklara çıkan sabahlar.
Tenimden firari sızan bir ömür.
Bütün boşluğumu dolduran hatıran.
Ve yüreğini yani son mavi boncuğunu sende bırakan bir adam.
Sana bensiz bir hayatı bıkacağını bilen,
Ki bunun pişmanlığı kavrulan.
Laneti bedenimin de canımı lokma lokma alan.
Can havliyle sarıldım sevdana bir tende öldürürken
Bana şimdi, son nefesime soruyorsan
__ Beni gerçekten sevdin mi ki ?
Mecal kalırsa dilimde derim ki
__Ben bir gülü sevdim
__Ve son yeşilini sana verdim.
Sonra boyun büküp kaderime.
Suskunca gittim....


Mehmet Alagöz