oturmuş dağın başına,uçsuz bucaksız dünya'yı izlemiş.
gitmek istemiş o çok uzak kasabalara
adım atmış, ayağı kaymış
rüzgar esmiş,
saçlarını tel tel alıp gitmiş.
yüreğine bakmış, yalnızmış..
--ağlamış.
tekrar bakmış yüreğine...
--bu kez kanamış
öylece durup bakmış
--yalnızmış...
tebessüm etmiş ela gözleri..
ılık rüzgara karşı...
yüzü sevgi kokarmış..
tebessüm ise
mutluluk..
bir sonbahar yaprağı gibi..
dolanıp durmuş..
yalnızmış.
kanamış, kimse sarmamış...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder