Veda - Şiir

Bir deniz gördüm..
kıyısında beyaz evler..
beyaz sandallar..
sokağı aydınlatan ışıklar
bir köşeye sinmiş sarhoş..
üşümüş bir köpek..
denizde yakamoz..
demir alma vaktini bekleyen kaptan..
kitabı yarım bırakmış yazar..
sabahı bekleyen bir kadın
özleyen bir erkek..
hepsi ordaydı..
biri daha vardı..
bir yürek.!
orada, bir sokakta
kapında,
camında..
odanda..
çarpan...
---bir yürek..

seni aradı bütün sokaklarda
bütün caddelerde..
evlerde
bulvar kahvehanelerinde.
balıkçı teknelerinde..
denizde..
giden yolcu gemilerinde..
bir müzikte..
bir ayak izinden..
şehre sinmiş kokunda..
---yoktun...

geride bir şehir kaldı..
birde kanayan bir yürek..

belki de denizi yoktu..
belki de çıkmaz sokaktı.
kör karanlıktı..
serseri bir hayaldi belki de..
şair yazmıştı şiirini..
liman çoktan hazırdı..
ağır, ağır..
arşınlarken..merdivenleri..
bütün şehir susmuştu..
ayak seslerinde kokan..
hasret.. özlem..
şehirde inliyordu..
beyaz evler olmuş kapkara..
lambalar olmuş boynu bükük..
şarabında tadı yok gecede..
son sefer kalkmak üzere..
elveda derken..
sana...
tüm dileklerini orda bıraktı..
mutlu ol diye..
gemi limanda ayrılırken
yaktı bir cigara..
içine sindi hayali..
---ağırdı
suskundu..
bilinmezdi..
ağır, ağır uzaklaştı gemi..
aniden bir yıldız kaydı..
yüreğinde kaydı sanki...
şehrin ışıkları uzaktaydı artık..
gemi gidiyordu Varna’ya doğru..
Noa hüzünlü söylerdi..
Şarkısını...
Freddie Mercury çoktan ölmüştü..
sahipsizdi bütün aşk şarkıları..
oda sahipsizce gitti
Varna’ya..
doğru...